بررسی موانع پژوهش از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشکده دندانپزشکی بابل

سابقه و هدف: پژوهش از ارکان اصلی توسعه­ی پایدار فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است. شناخت نارسایی­ها و آگاهی از میزان تحقق اهداف برنامه­های پژوهشی از جمله ابزارهای لازم و اساسی است که بایستی در اختیار سیاست­گزاران امر پژوهش قرار گیرد. مواد و روشها: این پژوهش توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1394 به منظور تعیین موانع پژوهش از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه­ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی و گویه­های پنج گزینه­ای بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS و آزمون­های آماری مرتبط استفاده و سطح معنی­داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: حیطه اجتماعی– فرهنگی مانع­ترین عامل و حیطه تهیه و تدوین طرح پژوهشی کمترین مانع در انجام پژوهش از دیدگاه اعضای هیأت علمی بود. میانگین نمره گویه­های حیطه تهیه و تدوین طرح پژوهشی و حیطه اجتماعی- فرهنگی با سایر حیطه­ها، میانگین نمره گویه­های حیطه اجتماعی– فرهنگی در بین مردان و زنان و میانگین نمره گویه­های حیطه­های تهیه و تدوین طرح پژوهشی و اجتماعی- فرهنگی در بین گروه­های آموزشی مختلف به لحاظ آماری اختلاف معنی­داری نشان دادند. نتیجه گیری: پژوهشگران در هر رشته علمی می­بایست با توجه به تجربیات خود و سایر محققین، نکات ضعف و کمبودهای آن را آشکار سازند. لذا پیشنهاد می­گردد مدیران پژوهشی با استفاده از نتایج این پژوهش در جهت برطرف نمودن موانع انجام پژوهش و ارتقاء سطح پژوهشی دانشگاه اقدام نمایند.